İnanılır kaynaklardan alınan, aslında daha önce de kulaklara çalınan, son derece de memnun kalınan, bu nedenle her tarafa salınan haberlere göre Haçlı Seferleri’nin, pardon, New York seferlerinin yüz elli birincisi icra ve ikmal edilmiş bulunmaktadır.

Osmanlı paşasının Bizans paşasını aynen Malazgirt’te olduğu gibi New York’un Central Park’ında yere serdiği bu kutsal savaş sonunda galip taraf emperyalizmin ufkunda bir de açıklama yapma lûtfunda bulunmuşlardır. 

Bu açıklamaya göre:

– New York’ta çıkması beklenen çıkmıştır.

                                                           *** 

Ne demektir çıkması beklenenin çıkmış olması?

Bir bilen varsa dedesinin ruhu hürmetine bana da anlatsın lütfen.

Bana da tercüme etsin.

Bu şifreyi çözecek şifre müdürünün ellerinden öperim.

                                                           ***      

Ne çıktı New York’tan?

Kuluçkaya oturan tavuk mu vardı?

Tavuktan civciv mi çıktı?

                                                           *** 

Gebe miyi Akdeniz’in fahişesi?

Velet mi çıktı?

Adı ne bu veledin?

Savaş mı Barış mı?

                                                           ***  

New York’ta yeni bir peygamber mi çıktı?

Hazreti İsa’lığa mı soyundu Anastas?

Nereden, ne çıktı, New York’un neresinden çıktı?

Her ne çıktıysa, nasıl çıktıysa, neresinden çıktıysa göğe mi çıktı Hazreti İsa misali?

                                                           *** 

Piyango mu çekildi New York’ta?

Kime çıktı büyük ikramiye?

Bizim Osmanlı paşasına mı, onların Bizans paşasına mı?

Çıktıysa ne kadar çıktı?

                                                           *** 

New York’ta beklenen çıktı dendiğine göre, nasıl ki İstanbul seçiminde hiçbir şey olmadıysa da bazı şeyler olmuştur, Central Park’ta da hiçbir şey çıkmadıysa da herhalde bişeyler çıkmış demektir. Belki de çok şey çıkmıştır, zira bizim dilimizdeki “çıkmak” fiili sadece türlü-çeşitli değil binbir çeşitlidir, keza lâstiklidir, çek çekebildiğin kadar, çıkar çıkarabildiğin kadar.

                                                           *** 

5-6 yaşlarındaydım, ramazan bayramıydı, sabahleyin uyanır uyanmaz geceyi yastığımın altında geçiren bayramlıklarımı giydim, o zamanın adetine göre para tahsil etmek üzere el öpmeye çıktım. Topladığım üç-beş kuruşu kısa zamanda dondurmacı Kemal amcaya kaptırdım. Öpecek başka el kalmamıştı. Elini tekrar tekrar, ikinci-üçüncü defa öptüklerim bu son öpüşlerde para vermediler. Kahvede oturan babama gittim, para istedim, “git anan versin” dedi. Eve koştum, anamdan tekrar dondurma parası istedim. Anam “biraz bekle” dedi, “paraları yeni kestim, daha ıslaktır, kuruması için dama koydum, kuruyunca alırsın”.

Bunun bir şaka olduğunu anlayacak yaşta değildim. Kendi kendime dedim ki “nasıl olsa anam biraz sonra evden çıkacak, o zaman ben dama çıkar, bütün paraları toplarım”. Ve anam çıkar çıkmaz ben dama fırladım. Ama damda bana para değil, hava çıktı. 

                                                           *** 

New York’taki yumurtadan da civciv çıkacak, civcivin adı Barış Kuşu olacaktı.

Çıkacağına ben de inanıyorum. Anamın devlet matbaasında bastırdığı banknotlar kuruduğunda Akıncı’nın tavuğundan da yumurta, yumurtadan da civciv çıkacaktır.