Gelelim eşitliğe…
Niyet kötü olduğuna göre, Rum’a istediğin türden bir eşitliği kabul ettirsen de ne yazar ki? Altına imza atacağın kâğıt tarafları zincirle bağlamış görünse de beyhudedir, niyet unsuru bir bombadır, kötüye kullanıldı mı her imzayı berhava eder, fiiliyatta mutlaka karakolluk olursunuz.
***
Yine de bir bakalım bu eşitlik hikâyesine…
Federal çözümlerde eşitliğin ne demek olduğu tartışmasızdır.
İki taraf evet demedikçe karar alınamaması demektir.
Bu ilke özellikle temel konularda hayati önemdedir.
***
Bu matematiksel gerçeğe rağmen Akıncı ile Anastas eşitliğin anlamı üzerinde bile mutabakat sağlamaktan uzaktırlar.
Anastas iki kere ikinin dört ettiğini bile inkâr madrabazlığı içindedir.
Amerika’yı yeniden keşfeder gibi eşitlik kavramına yeni izahlar getirmektedir.
Eşitlik demek sayısal eşitlik demek değilmiş.
Eşitlik demek nüfusu fazla olanın her istediği konuda istediği kararı alabilmesi demekmiş.
Tabii arada-sırada kıvırtma yoluyla şunu da söylüyor:
– Türk’leri ilgilendiren temel konularda elbette Türk’lerin de rızası alınacaktır.
Temel konu ne demektir diye sorulduğunda da verdiği örnek şudur:
– Meselâ denizden elde edilecek petrol ve gaz zenginlikleri Türk’leri ilgilendiren bir konu değildir.
Bu da demektir ki bu toprakta Türk’leri ilgilendiren hiçbir konu yoktur.
Yani efendim “Türk’ler ne derse desin bütün kararları biz alacağız”.
Gerisini siz düşünün artık.
Kesin tarifi olan eşitlik kavramı bile Anastas için bir kıvırtma ve bizimle alay etme konusudur.
Az önce niyetten bahsetmiştik…
Böyle bir herifle uzlaşsan da tatbikatta olacaklar şimdiden belli değil midir?
Dolayısıyla Akıncı havanda su dövmekte değil midir?
***
Madem adını andık, gelelim şimdi de Akıncı’nın eşitliğine, çünkü öyle görülüyor ki yalnız Anastas’ın değil Akıncı’nın da kendine has bir adet eşitlik anlayışı bulunmaktadır.
Akıncı diyor ki:
– Ele alınacak her konuda en az bir Türk evet demezse karar alınamaz.
Eşitlik buymuş.
Buna eşitlik değil, yüzde yetmişbeş oranında teslimiyet derler.
***
Cumhuriyet döneminde Temsilciler Meclisi’nde 15 Türk milletvekili vardı. Bazı yasaların yapılması, bazı kararların alınabilmesi için bunların en az yarıdan bir fazlası (yani 8 kişi) evet demedikçe netice alınamazdı. Akıncı’nın eşitliğini buna uygularsak bir tek Türk milletvekili Rum’la birlikte oy kullanırsa her karar alınabilir, her yasa yapılabilir.
Buna göre de tek Türk’ün ağırlığı 14 Türk’ten daha fazladır. Kıbrıs Türkü’nü 14 Türk değil, tek Türk temsil edebilecektir. Akıncı’nın eşitlik meleğinin pratikteki sonucu budur. Buna da eşitlik değil, çeşitlilik denir, eşitliği çeşitlemek, binbir mana izafe etmek, ondan sonra da istediğin tarafa çekmek demektir, yani Anastas’ın eşitliğinin de gerçek eşitlikle ilişkisi yoktur, Akıncı’nın eşitliğinin de. Ne var ki bir de fark var ikisi arasında. Anastas’ın eşitliği nalıncı keseri gibi hep Rum’a kesmektedir. Akıncı’nın eşitliği de keza Rum’a kesmektedir.
***
Eşitlikte bile anlaşamamak, ama buna rağmen hâlâ müzakere peşinde koşmak havanda su dövmenin, keza milletle dalga geçmenin de daniskasıdır.