Anastas’ın sözcüsü Prodromu diyor ki “garantileri tartışmaya açmamız şimdiye kadar kazandığımız en büyük zafer”. Yeşilhat ötesinden yükselen bir başka sese göre de “hedef Türk askerinden kurtulmaktır”.
Hedef ve zafer birbirini tamamlayıcı niteliktedir, zaten her hedefin bir zafere dönük ve her zaferin bir hedefi olması olağan şey.
Türk askerinden kurtulmak istiyorlar, kurtulduktan sonra yapacakları vardır, o askerden kurtulmadan o yapacaklarını yapamazlar.
Yapacakları da bellidir, 21 Aralık’tan beri 55 yıl boyunca yaptıkları yapacaklarının teminatıdır. Ya Türk’ten tamamen arındırılmış ve artık Türk unsurunun bulunmadığı bir Elen devleti yaratmak ya da ENOSİS’in kapılarını aralamak.
***
Masada Akıncı’nın karşısında Türk askerine ve Türk garantisine ilişkin diplomatik bir zafer kazandıkları artık tartışılmaz bir gerçektir.
O zaferin kapılarını Guterres çerçevesini kabul etmekle Akıncı açmış, Anastas ise kır gezintisi yapar gibi zahmetsiz bir zafere ulaşmıştır.
“Esas hedefimiz Türk askerinden kurtulmaktır” ayyukasının azgınca sürdürüldüğü şu sıralarda bile Akıncı o mahut Guterres çerçevesine sadakatini ilân etmekte beis görmemektedir.
O çerçevede Türk askeri ve Türk garantisi yoktur, o askerin ve garantinin üzerine kocaman bir çarpı işareti vurulmuştur.
Eğer sen teslimiyetçiliğe teşneysen o da seni teslim almanın temel taşlarını döşemiş olduğunu ilân etmeye hak kazanır.
***
BM ve BM’nin emperyalist patronları 14 sene önce bize “yes be annem” dedirtmek için meydanlara 100 milyonlar hanesinde dolar, euro ve sterlin akıttılar.
Yetmedi, tehdit ettiler, şantaj yaptılar.
Yetmedi, cennetin anahtarını vaat ettiler.
Yetmedi, ceplerimizi dolarla dolduracaklarını söylediler.
Akıncı o günlerde BM’nin ve AB’nin Annanist projesinin kolordu komutanı konumundaydı.
O emperyalistler yalan söylediler, çoğumuzu aldattılar.
Aldatılanların ön sırasında Akıncı bulunmaktaydı.
Akıncı bütün siyasal hayatı boyunca en büyük siyasal kazığı BM’den ve AB’den yemiştir.
Ama bir tek gün bile özeleştiri yaptığını görmedik, kendisi kandırılırken kendisinin de halkı kandırmış olmasını hep gözardı etmekte, gündem dışı tutmaktadır.
Özür dilemek bir yana timsah gözyaşı bile dökmüş değildir.
Ve bütün bunlara rağmen hâlâ bütün siyasal ömrünün en büyük kazıkçıları BM ve AB’nin ayak izlerini takip etmeyi marifet saymaktadır.
***
Makûl adam biraz düşünür ve kendi kendine der ki:
– Bu BM ve AB yalan söylemiştir, sahtekârlık yapmıştır, verdiği sözleri tutmamıştır, tutmadığı gibi tam tersini yapmıştır, beni fena halde aldatmıştır, onlar beni aldatırken beni de halkımı aldatma konumuna soktular, demek ki bunlara güvenmek caiz değildir, bundan sonra ben de ona göre davranacağım.
Ne gezer, tam tersini yapmaktadır.
Hâlâ yalancı, sahtekâr ve güvenilmez BM ve AB’nin kuyruk sokumunda gitmektedir. Üstelik bir de “ucu açık görüşmeye hazır değilim” havaları çalmaktadır.
Türk askerini ve Türk garantisini iptal eden Guterres kâğıdını kabul ettikten sonra ister sirto havalarına soyun, ister çiftetelli oyna, ister Hafız Burhan misali gazel salla, ister Fidel Castro misali Rumba’ya geç, ne yazar ve kaç yazar ki?
Teslimiyetin temelini döşemişsen çıkmaz sokaktasın artık.
Yanmış harmanın öşürü, yenmiş kuzunun hayvan pazarında broşürü yoktur.