İki toplumlu ilişkiler…

İki toplumlu eylemler…

İki toplumlu kutlamalar…

İki toplumlu etkinlikler…

Güven artırıcı iki toplumlu temaslar. 

                                                           *** 

Bizim teslimiyetçi/mandacı cephesinden sık sık bu tür sesler yükselmektedir. Bir yerlerde buluşur, yürürler, koştururlar, bağırıp-çağırırlar, bildiricik yayınlar, en sonunda da genellikle Pile meyhanelerinde yerler-içerler.

“İki toplumlu” kelimeleriyle başlayan bu dev masalını 50 yıldan beri dinlemekteyiz, adı “etkinlik” olsa da en küçük etkinliğini göremedik, Rum’un Türk’e yönelik düşmanlığında zerre kadar değişim yaşamadık. 

Zaten bu “iki toplumlu” hikâyesinin tek hedefi Kıbrıs Türk’ünü barış maskesine bürüyerek Rum-Yunan ikilisine yedirmektir.

Bunun beyin yıkamasını yapıyorlar. 

                                                           ***

“Bizimkiler” (!) hangi haltı yerlerse yesinler nafiledir, “iki toplumlu” diye diye, “güven artırıcı” diye diye helâk olurlar, sonra Rum onlara öyle bir tokat atar ki ortalığa sözde güven etkinlikleri güvensizlik etkinliğine dönüşür. 

Bunun son örneği benzin meselesidir.

Rum, Kuzey Kıbrıs’tan benzin alınmasını yasaklamıştır.

Sen “iki toplumlu” diye istediğin kadar yırtın, istediğin kadar tepin, ister yerlerde yuvarlan, ister damdan ister minareden atla, istersen amuda kalk, sıfıra sıfır elde sıfır.

Vasat insanda ister istemez şöyle bir tepki doğar:

– Ben maydanoz almaya bile onlara giderken benden 2 litre benzin alınmasına tahammül edemeyenlere nasıl güveneyim?

                                                           ***

Yine de Rum’un hakkını yememek, Sezar’ın hakkını Sezar’a vermek lâzım.     

Şimdilik en azından bizi toplu mezarlara yığmak yerine hiç olmazsa sadece benzinimize yasak koydular. 

Eskiden yolda-sokakta rastladıkları her Türk’ü kaçırmakta, elini-ayağını, kaburga kemiklerini, kalçasını kırmakta, beynine iki adet kurşun sıkmakta, götürüp bir kör kuyuya atmaktaydılar, şimdi ise benzin yasağı ile paçayı sıyırmış bulunmaktayız. 

Eskiden “en iyi Türk ölü Türk’tür” derlerdi, şimdi “en iyi Türk kuzeydeki ölü Türk’tür, daha da iyi Türk ise güneye geçen paralı Türk’tür, hele de benzini bile bizden alırsa” diyorlar.

Eskiden doğrudan doğruya ENOSİS diyorlardı…

Şimdi lâfını hiç etmeden AB yoluyla ENOSİS numarasına yattılar.

Ki bu da siyasal ve diplomatik hayatımızda büyük bir inkişaf sayılmaktadır.

Bu inkişafı ise iki toplumlu etkinlikler rezaletine borçluyuz.

Hem iki toplum, hem iki toplumlu etkinlik, hem iki toplumlu güven artırıcı etkinlik, hem bütün halklar kardeştir, Ali ile Aleko daha da kardeştir, hem de benzin yasağı.

CUK oturdu.

Nereye mi oturdu?

Arif’e tarif gerekmez, Arif olan anlar.     

                                                           *** 

Netice itibarıyla bu “ikili ilişkiler”, “iki toplumlu etkinlikler” hikâyesi kısmen de olsa yarar sağlamıştır. Biz garacoçço almaya Orfadinis’e giderken, onlar kuzeyde yolda kalan Rum arabasına bile benzin yasağı oturttular.  

Bu da ancak iki toplumlu etkinlikler sayesinde sağlanmıştır, çünkü Rum her gün bize yeni bir yasak oturturken biz kendimizi daha güvende hissetmekteyiz, biz kendimizi güvende hissettikçe Rum oturtmaya yani bize patlıcan oturtma yedirmeye devam etmektedir.

Bunu da Pile meyhanelerinde oynanan sirtolara ve göbek atmalara borçluyuz.