24 Nisan “yes be annem” kazığının yıldönümüdür.
Evet diyerekten kendi kalemize attığımız kazık nitelikli golün acısı sürmektedir.
Bile bile lâdes olmuştuk.
***
Neler, neler, neler vaat etmişlerdi?
Gökten yıldızları indirip elimize vereceklerdi.
AB cennetinde huriler mahallesine yerleşecektik.
***
Maaşlar euro olarak ödenecekti, Brüksel’in para muslukları cebimize akacaktı.
Tohumluk patates, arpa-buğday caba ocaktan, hayat sudan ucuz olacaktı.
Ekmek elden su gölden olacaktı.
“Yes be annem” çeken tarafın cezaları artık affedilecek, ödüle boğulacaktı.
***
Noldu sonunda, ne kazandık, ne aldık?
AH aldık…
VAH aldık…
NAH aldık.
Şeyin şeyinin şeyini aldık.
***
Kimdi, kimlerdi bizi vaatler yağmuruna tutanlar? Amerika’sı, İngiltere’si, AB’siyle, BM’siyle, emperyalizmin tamamı. Türkiye’deki iktidar da katılmıştı emperyalizmin kumpas kampanyasına, hem dahilde hem hariçte muhasara edilmiştik. Gırla gidiyordu baskılar, tehditler, yalanlar, palavralar, ya evet diyecektik ya da anamızı ağlatacaklardı.
Evet dedik, yalnız anamızı değil yedi sülâlemizi de ağlattılar.
Ambargo kazığı çıkarılacaktı, çıkarılmasa da acımızı dindirmek için biraz yağlanacaktı, oysa ne çıktı ne de yağlandı, daha da kalınlaştı, daha da yoğunlaştı, daha da derine indi.
***
Ne diyordu zamanın Başbakanı Recep Tayyip Erdoğan o günlerde:
– Çözümsüzlük çözüm değildir, siyaset sorunlara çözüm bulma sanatıdır.
Hedef Denktaş’tı.
Denktaş artık yok ve o menhus günün üzerinden de 15 yıl geçti.
Madem sanattı, madem kendileri de siyaset sanatkârıydı, sormak lâzım:
– Aha Denktaş yok, neden çözmediniz, neden çözmüyorsunuz?
***
Kimdi, kimlerdi emperyalizmin “yes be annem” reçetesinin dahildeki avukatları?
Talât’lar, Akıncı’lar, Ferdi’ler, Ali Erel’ler, sendika ağaları, medyada ve diğer kuruluşlarda ceplerini emperyalizmin döviziyle dolduranlar.
Thomas Weston, David Hannay ve De Soto her sabah yeni bir cenneti sözü vermekte, bizimkiler de şakşak alkış tutmakta, emperyalizmin adamlarına siyasal acentalık yapmakta, aynı telden çalmaktaydılar. Bir teki bile şu ana kadar çıkıp da özeleştiri yaptı mı, aldattıkları milletten özür diledi mi?
Ne gezer?
***
Şöyle demişti Akıncı referandum sonrasında:
– Kıbrıs Türk’leri büyük bir adım attı, güneyden böyle bir adım gelmedi, buna rağmen AB üyesi oluyor, Kıbrıs Türk’leri ise hedefine ulaşamıyor, bu bir haksızlıktır.
Emperyalizm dereyi geçinceye kadar onlara dayı dedi, dereyi geçtikten sonra da ayılığa soyundu, sıkılmış bir limon gibi ortada bıraktı onları.
Akıncı’ya göre haksızlıkmış bu.
Neyin haksızlığı?
Siz yaptınız bu haksızlığı kendi halkınıza.
Ve hâlâ bülbül misali ötmektesiniz.