“Halkımızın barış, huzur, eşitlik ve güvenlik içinde yaşama hakkı var”.
Kim diyor bunu?
Akıncı.
***
Güzel lâf, kâğıt üstünde çok güzel.
Teoride hiç kimse karşı çıkamaz buna.
Ne var ki işin bir de tatbikatı var.
Neredeyiz fiili açıdan?
Kâğıt üstünde istediğin kadar nutuk salla, kaç para eder?
Söylem eyleme dönüşmedikçe kıymeti ne?
***
Barış diyor Akıncı.
Barış var mı?
Savaş olmadığına göre fiilen var, zaten barışın bir anlamı da “ateşkes” demektir.
***
Hukuken var mı barış?
Rum’la uzlaşamadığımıza göre yok.
Ateşkes halindeyiz.
Bu ateşkesin süresi 50 yılı aşmış bulunmakta.
Dünyanın en uzun ateşkesi.
Masallardaki fasulye misali sabık şahın Tahran’daki Gülizar sarayına kadar uzamayacağını, sarayın etrafında dolanmayı sürdürmeyeceğini hiç kimse temin edemez.
***
Huzur diyor Akıncı.
Hem huzurlu hem huzursuz haldeyiz.
Huzurlu olduğumuz haller var, olmadığımız haller var.
Ne yazık ki zaten dünya yuvarlağında huzur diye bir nesne kalmamış.
Mutlak huzur içinde yaşayan bir tek ülke yok.
***
Eşitlik diyor Akıncı.
Eşitlik bireylerin de, halkların da en temel insan hakkıdır, hakkın da hakkıdır, bütün haklar âleminin şahıdır.
Hayat hakkından sonra gelen en büyük haktır eşitlik.
Rum Türk’ü bir tek gün bile eşit olarak kabullendi mi*
Lâfını bile ettirmiyor.
Anastas bu noktada masa başında Akıncı’ya hokkabazlık hünerleri sergilemekte.
Makarios da öyleydi, Anastas’ın diğer halefleri de.
***
Güvenlik diyor Akıncı.
Güvenlik var mı?
Var.
Mutlak bir güvenlik içinde yaşamaktayız.
Yavru vatanın bir kendi ordusu var burada, bir de anavatanın ordusu.
Güvenlik içinde korkusuz yaşamaktayız onlar sayesinde.
Lefkoşa’dan Girne’ye gitmek üzere yola çıktığımda ertesi sabah cesedimin bir kör kuyuda bulunma endişesi yok artık.
***
Netice?
50 yıllık müzakereye rağmen eşitlik noktasında bile uzlaşma yoksa, bundan sonra biz beyaz bayrak çekmedikçe olacağı yoktur.
Bu nedenle federasyon kazığına bağlı kalmanın artık yararı ve gereği de yoktur.