Kıbrıs Türk’ünün iradesine en büyük saygısızlık Cumhurbaşkanı Denktaş’ın kişiliğinde emperyalizmin “yes be annem” arenasında yaşanmıştır.
Kıbrıs Türk’ünün iradesine en ağır müdahaleler de Taş devrinde, Tunç devrinde, Ortaçağ’da değil, “yes be annem” çağında yapılmıştır.
Neredeydi “onlar” o günlerde?
“Onlar”, yani bir ekonomi toplantısında Akıncı konuşmacı olarak protokole dahil edilmedi diye ellerine birer vuvuzelâ alaraktan yaygara koparanlar.
Nerede oldukları malûm.
O müdahalecilerle beraberdiler.
Yani ikiyüzlüdürler…
Samimi değildirler…
İlkesizdirler.
***
Biz Türkiye sevdalısıyız, Türk milletinin parçasıyız. Ama bu gerçek bir başka gerçeği ortadan kaldırmaz, yanlış adım yalnız Washington’dan, Londra’dan, Paris’ten, Berlin’den, Brüksel’den değil, Ankara’dan da gelse karşı çıkar, eleştirimizi esirgemeyiz.
Onlar gibi ilkesiz ve ikiyüzlü değiliz.
Nitekim o menfur ve menhus “yes be annem” devrini oluşturan 2002 Kasım-2004 Nisan döneminde Ankara’daki iktidara resmen posta koyduk, yanlışını yüzüne vurduk.
Sonunda da haklı çıktık, çünkü zamanın Başbakanı Erdoğan referandum sonrasında “aldatıldık” dedi, “hem AB hem BM tarafından aldatıldık”.
Meşhur “yes be annem”ci Talât ise AKEL tarafından kandırıldığını ilân ederek güttüğü politikanın iflâsını itiraf zorunda kaldı.
***
Ankara’daki iktidar Kıbrıs Türk’üne “yes be annem” dedirtmek için çizmeleriyle girmişti halkımızın iktidar hanesine.
AB, BM, Amerika ve İngiltere tankıyla, topuyla, tüfeğiyle esir almaya yeltenmişti halkımızın iradesini.
O silâhların mermileri ise dolar idi, euro idi, sterlin idi.
Tehditler ise gırlaydı.
Ankara’daki iktidar “yes be annem demezseniz herkes yoluna gider” söylemiyle bizi terk ederek aç kurtların önüne atacağını duyuruyordu.
AB, BM, Amerika ve İngiltere dünyada ne kadar ahlâksızlık varsa hepsini icra ediyordu.
Emperyalizmin diplomatları De Soto’lar, David Hanney’ler, Thomas Weston’lar burada parti lideriymiş gibi CTP’nin “yes be annem” mitinglerine katılıyorlardı.
***
Saygısızlık değil miydi bunlar, Kıbrıs Türk halkının iradesine en büyük saygısızlık niteliğinde değil miydi?
Bir protokol meselesini bahane ederek şimdi bülbül misali ötenler, meselâ ağalar ağası Şener ağa ve CTP’nin Tufan ağası neredeydi o günlerde?
Nerede oldukları malûmdur, İrademize müdahale edenlerin safındaydılar.
“Haydi bastır, yallah tazyik, biraz daha bastır” havalarında müdahalecileri tahrik ve teşvik etmekteydiler.
Türkiye’de Annan Plânı’nı anlatmak isteyen Denktaş’a Ankara’daki iktidar “git memleketinde konuş” diyor, ama Ankara’daki iktidarın adamları burada köy köy, mahalle mahalle dolaşarak Şener ağa ile Tufan ağanın alkışları arasında sandıktan “yes be annem” çıkarmanın kavgasını veriyordu.
***
Onlar ilkesizdirler.
Dün konuşmayanların bugün söz hakkı yoktur.
Konuşsalar da palavradır.