Oturtmuşlar…
Neyi oturtmuşlar?
Treni raya oturtmuşlar.
Yerinden çıkmış olacak ki çeke-çeke, ite-kaka tekrar yerine oturttular.
Bu oturtma kolay olmasa gerek.
Siyaseten epeyce ağrılı olmuştur herhalde.
***
Sıra eğer oturtmaya geldiyse, eğer yalnız bir tek tren değil bütün trenler rayına oturtulacaksa, sıra eğer her şeyi yerli yerine ve de eski yerine oturtmaya geldiyse…
Ben yokum arkadaş, bana müsaade, ben vızlıyorum.
Neden mi?
Çünkü bütün halklar kardeş olduğuna göre Rum kardeşlerimiz en sonunda bize siyaseten öyle bir oturtacaklar ki, duvarları tırmalamaktan tırnaklarımız sökülecek.
***
Oturtma faslı başladığına…
Dünya siyaset kültüründe oturtma edebiyatının yeni bir sayfası açıldığına göre…
Akıncı ile Anastas’ın görüşme süreçlerinde verilen yemek aralarının menüsü de herhalde belli olmuştur.
Kabak oturtma.
Patlıcan oturtma.
Musakka oturtma.
Diplomatik oturtma.
***
Yakın geçmişte Türkiye’de çok ünlü eski bir futbol hakemi televizyon ekranında kritik bir maçın analizini yapıyordu, bir ara şunu söyledi:
– Adam topa öyle bir oturttu ki karşı takım kalesinin ağlarını deldi.
Ondan sonra da sözünü şöyle bağladı:
– Adam koydu mu oturtuyor.
***
Bir zamanlar boksör Muhammed Ali de öyleydi.
Yumruğunu oturttu mu rakip boksörün çenesini dağıtırdı.
Ses hızından daha hızlı çalışırdı o yumruk.
Dua ve temenni edelim ki Rum kardeşlerimiz de bize öyle oturtmasınlar.
Yavaş yavaş, aheste aheste, acıtmadan oturtsunlar.
***
Nâçiz kanaatim odur ki Berlin ringinde bize çok fena oturttular.
Öyle bir oturttular ki artık ayak üstünde duramadık.
Kıç üstü mindere oturttular bizi.
Öyle usturuplu oturttular ki bir daha ayağa kalkacağımız şüpheli.
***
Örnek mi istiyorsunuz, verelim efendim.
Akıncı’nın raya oturttuğu tren yolcularının tamamı Rum kardeşlerimiz…
Tıpkı Hindistan ve Pakistan trenleri gibi yalnız içi değil, üstü de dolu.
O trenin misyonu güneyden kuzeye nüfus taşımaktır.
Akın akın on binlerle öyle bir gelecekler ki…
Bağı-bahçeyi, evi-dükkânı, dağı-taşı, dereyi-tepeyi öyle bir istilâ edecekler, KKTC sathına, Nil nehrinin sanki barajı patlamış gibi çekirge sürüleri misali öyle bir yayılacaklar ki…
Bu Kuzey Kıbrıs ceziresinde bize kıçımızı oturtacak bir avuç toprak parçası bile kalmayacak, dolayısıyla her türlü oturtmaya karşı hazırlıklı olmalı, hepimiz son çare olarak oturtma aşısı yaptırmalıyız.
Çünkü belli ki en sonunda bizi Atina’nın kucağına oturtacaklar.