Başta AB, ABD, İngiltere ve diğer emperyalist güçlerin, 2004 yılında dayatacakları Annan Planı ile ilgili referandum öncesinde, yoğun bir hazırlığa giriştiklerini gözlemliyorduk.Bu güçler 2001 yılından itibaren harekete geçerken, bazı sivil toplum örgütlerine, bazı gazetelere ve bazı TV kanallarına oluk oluk para akıtıyorlardı. Kıbrıs Türk halkını aldatıp, yanlış yönlendirebilmek için algı operasyonlarının yanısıra, her yol ve yöntem de kullanılıyordu. Bir diğer hedefleri ise sonradan gördüğümüz “Arap Baharı”na benzer sivil bir ayaklanma başlatmaktı. Tüm bunları değerlendirdikten sonra bir grup dava arkadaşımız ile birlikte bir sivil toplum örgütü olan Ulusal Halk Hareketi’ni oluşturma çalışmalarını başlattık. Bu dava arkadaşlarımızın başında da Hasan Keskin geliyordu. Hasan Keskin’in UHH’nın kurulmasında büyük katkısı olurken, UHH’nın Gazimağusa Koordinatörü görevini de üslendi. Güçlü bir siyasi düşünceye sahip olurken, iyi bir örgütçü ve aktif bir eylem adamıydı. Gözünü budaktan esirgemez, bıçağa yumruk vurmasını da iyi bilirdi. Ama bunları yanısıra, çocuksu bir saflığı vardı. Yüreği vatan ve insan sevgisiyle doluydu.
İlerleyen süreçte, çeşitli demokratik eylemler gündeme geldi. O, her zaman en öndeydi. Gazimağusa’da örgütlediği gençler ile dikkati çekti. Gençlerin pek çoğu siyah gömlek giydiği için ”Kara Gömleklerin Reisi” olarak anılmaya başlandı. Öylesine yoğun saldırılara uğradı ki anlatmak mümkün değil. Rum ve AB sevdalılarının baş hedefi haline gelmişti. Zaman zaman beni arar Gazimağusa’daki evinde görüşürdük. Oğlu Doğuş o günlerde küçük bir çoktu. Eşi Pembe hanım ise onun en büyük destekçisiydi.Basının tamamına yakını satın alınıp, susturulduğu için yeni bir gazeteye ihtiyaç vardı. 2001 yılı sonunda VOLKAN’ı yayınlamaya karar verdik. Hasan Keskin, VOLKAN’ın yayınlanmasında büyük görevler üslendi. Gazetede hem yöneticilik hem de yazarlık yaptı. Çok güçlü bir kalemi vardı. Mücadele içinde yıllar akıp giderken, bir gün eni eşi aradı. “Hasan çok hasta” dedi. İnanmak istemedim. Kendisini aradım. Amansız bir hastalığın pençesine düşmüştü. “6 ay ancak yaşarım” diyordu.
“Dur acele etme, daha yapacak çok işimiz var” dedim. Ama boşuna…Hastalığı her geçen gün daha da ilerliyordu. Daha sonra tedavi için Ankara’ya gitti. Yine olmadı. Dönüşte hastaneye kaldırıldı. Ziyaretine gittim. “bana her gün bir VOLKAN gönderin” dedi. “Olur” dedim. Hasta yatağında hala daha aklı mücadeledeydi. Yeni bir gençlik örgütünün kurulabilmesi için çalışıyordu. “Dinlenmen gerekir, bunları ayağa kalktığında yaparsın” dedim. Dinlemedi. Bir gün o kara haberi aldık. Kıbrıs Türk halkı en yiğit evlatlarından birini daha kaybetmişti. Ve, bugün geriye dönüp bakıyorum; Hasan Keskin bir Mücahit, bir Mücahit komutanı olarak “biz görevimizi yaptık, köşemize çekilelim” demedi. Son nefesine kadar, her ne pahasına olursa olsun mücadelenin ön saflarında yer aldı.Hasan Keskin’in kaybı, mücadelemizde büyük bir yara açtı. O’nun yeri doldurulamadı. Nurlar içinde uyu dava arkadaşım, sırdaşım, abim. Seni unutmadık, unutmayacağız…