Maraş bölgesinin Osmanlı Yönetimi döneminde vakıflara ait olduğunu biliyoruz. Bunun belgeleri ve tapu kayıtları da açıklandı.
Ama ne var ki Kıbrıs’ta İngiliz Sömürge Yönetimi’nin başlaması ile birlikte diğer vakıflara ait mallara nasıl el konulduysa, Maraş’taki Vakıf mallarına da çeşitli yöntemlerle el konuldu. Bu malların ek çoğu da usulsüz şekilde Rumlara tapulandı.
O günlerde Vakıflar İdaresi’nin başında İngiliz yanlıları olduğu için, bu haksızlığa karşı çıkılmadı. Hatta, perde gerisinde destek verildi.
Ama, Kıbrıs Türk halkı i bu haksızlığa boyun eğmedi, o günlerden başlayarak bu haksızlığa karşı mücadele başlattı.
Barış Harekatı ile birlikte Maraş, askeri bölge ilan edilerek kapalı bir duruma getirildi. Ve, o günlerden bugüne dek Maraş’ın Türk yönetiminde açılması sürekli olarak gündeme geldi. Ama bazı çevreler “ BM ve Güvenlik Konseyi kararları var, Maraş bütünlüklü çözümün bir parçasıdır” diyerek Maraş’ın açılmasına karşı çıktılar. Sonuçta, Maraş tam bir viraneye ve hayalet şehre dönüştü.
Rum tarafına göre ise Maraş Rumlarındı ve hemen iade edilmeliydi.
Yıllar böylece geçip, gitti.
***
UBP-HP hükümetinin kurulduğu günlerde, Kapalı Maraş’taki malların sahiplerinin belirlenmesine yönelik olarak envanter çalışması yapılması kararı aldı. Bu karar doğrultusunda da çalımalar başlatıldı.
İçimizdeki aynı çevreler yine hemen ayağa kalkarak “BM ve Güvenlik Konseyi kararları var, Maraş Türk yönetiminde açılamaz, bunun bedeli çok ağır olur” çığırtkanlığına başlarken, Cumhurbaşkanı Mustafa Akıncı da şu açıklamayı yapmıştı;
“Envanter çalışması yapılacaksa yapılsın ama bunun sonrası olmayacak, bu çalışma da arşivdeki diğer çalışmaların yanına konulacak.”
Ama öyle olmadı, Akıncı çok yanıldı.
Ve geçtiğimiz gün, Ankara’da Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan ile ortak bir basın toplantısı düzenleyen Başbakan Ersin Tatar, Maraş’ın sahil ve kıyı şeridi ile bazı kamu alanlarının açılacağını söyledi.
Ve, tabii ki bu ilk adım olacak.
Başbakan Tatar’ın Maraş açıklamasıyla birlikte Rum tarafı ile içimizdeki bazı çevreler yine ayağa kalktı.
Dikkat çekici olan ise Rum tarafı ile içimizdeki bazı çevrelerin aynı argümanları ve gerekçeleri kullanması. Söyledikleri ise şu;
“Maraş’la ilgili olarak BM ve Güvenlik Konseyi’nin kararları var, Maraş Türk yönetiminde açılamaz. Maraş bütünlüklü bir çözümün parçasıdır, bunlara uyulmalıdır.”
Peki ya, BM ile Güvenlik Konseyi’nin aldığı kararlar kimden yana?
Elbette ki Rum’dan yana. Buna göre de Maraş’ı alıp Rum’a verecekler.
Peki ya “bütünlüklü çözüm” ne zaman olacak?
Hiçbir zaman, çünkü Rum tarafı Kıbrıs’ta eşitliğe dayalı, adil bir çözüme karşı.
Öyleyse ne yapılması gerekir? Bir 50 sene daha BM ile Güvenlik Konseyi’ni ve Rum tarafını mı bekleyeceğiz.
Bizi BM ile Güvenlik Konseyi mi yönetecek?
Elbette ki hayır.
Ve sonuçta yapılması gereken yapıldı. Bunun ilk adımı olarak da Maraş’ın kıyı şeridi ile sahilleri ve kamu alanları Türk yönetiminde açılıyor.
Karşı çıkanlar çıkabilir, Brüksel’e kadar da yolları var.
Nasıl olsa it ürür, kervan yürür…