Bu laf çok özel . Bu laf ekonomi bilenlerin etmesi gereken laf. Bu laf Kıbrıs Türk halkının kıt kanaat geçinen bir kesimin yaşamının lafı. Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nde ASGARİ ÜCRETLE ömür törpüleyen insanların sığındığı bir uygulama. Bu laf çalışacak iş bulamamış, çalışma gücü bulunmadığı için Sosyal Yardım ile yaşam sürenleri , Sosyal Sigorta emeklilerinin önemli bir kesiminin yaşam dayanağı. Kısaca dar gelirli halkımızın yaşama tutunma uygulaması.
Peki ya bu lafı eden Bakan yaşamı boyunca böyle bir yaşam şekline muhatap oldu mu? Yaşamı boyunca yediği önünde yemediği arkasında, ülkenin üstünleri arasında yaşam sürenlerden.
Kıskanmıyoruz, ancak bu ülkede istikrar sağlamak, bu ülkede birlik beraberlik sağlanacaksa, biri yer biri bakar düzeni yıkılacaksa insanların gelir düzeyleri bu kadar bir birinden faklı olmamalı.
Bir Finlandiya örneği var. Ülkedeki ücretler arasında, bir başka deyişle, asgari ücretle, en yüksek ücret arasında iki katı kadar fark var. Bizim böyle bir yaşama ulaşmamızın hayal olduğu bir gerçek. Ama maaş bareminde 8 kat fark bulunması, hele gençler arasında kimileri eğitimini tamamladığı gün iş bulabiliyor, ayni kualifikasyonda bir başkası iş bulamaz ise bu ülkede istikrardan söz etmek, bu ülkede birlik beraberliği sürdürmek olası değil.
Hele devlet kadrolarında liyakat, devlet kadrolarında deneyim, eğitim seviyesi, beceri seviyesi önemsiz diye bakılıyorsa, dikkate dahi alınmaz ise bu ülkede insanların huzur içinde yaşam sürmeleri mümkün mü?
Devlet çalışanları ile kırsalda yaşamını sürdürmek için emeği, gücü, yatırımı ile yaşamını kazanmaya çalışanlar arasında gelir seviyeleri arasında uçurumlar varsa bu sözü kullanan Bakan, ya da Başbakan ve Bakanlar rahat rahat başlarını yastığa koyup uyuyabiliyorsa, insanlık anlayışımızda bir sorun var demektir.
Devlet memurlarından, devletten alınan onca maaşla sendikacılık üreterek, devlete ve halka bir kuruşluk hizmet vermiyor ve kendi çıkarları peşinde koşturmalarına olanak sağlanıyorsa bu ülke demokratik bir ülke olamaz. Bu durum ülkede hukukun üstünlüğü değil, üstünlerin hukukuna tabi bir ülke demektir.
Hukukun üstünlüğünde devlet hiç bir vatandaşının üstünlüğünü tanımaz. Tanımamalı.
Devlet vatandaşlarına iş, aş, belirli bir gelir elde etmesini temin için iş yaratılmasını organize eder.
Ülke insanının insanca yaşaması, belirli bir refah düzeyine sahip olmasını sağlar.
Partizanlık devlet yönetiminde olamaz.
İşe alımlarda kurallar hükümetten hükümete değişemez.
İnsanlar arasında işe alımlarda ayni kurallar uygulanır..
Cumhuriyet Meclisi üyeleri işe alımlarda aracılık yapamaz, yapmamalı.