Bu ülkede Şirketler Yasası tahtında kurulan kamu kuruluşlarına her gelen hükümet kendi yandaşlarını Yönetim Kurulu Üyesi adı altında atamakta. Önceki hükümetlerin atadıklarını azil etmekte.
Peki geçmiş ve şimdiki hükümetler bu atamaları yaparken herhangi bir liyakat, ehliyet, deneyim, beceri konusunda bir araştırma yapıyor mu?
Olur mu? Bu makamlar yandaşların beslenme makamlarıdır.
Geçmişte yönetim kurulu başkan ve üyeleri hakkı huzur adı altında başkan 25, üyeler 16 TL hakkı huzur alıyordu.
Ne yapıldı bilmiyorum . Bu mevki ve makamlar maaşlı yandaşlara açıldı.
Atananlara bakıyoruz. İlkokul mezunu veya ortaokul terkten tutun, en iyileri büyük ölçüde Lise seviyesinde insanlar. Aralarına biraz da ehliyetli insan kattın mı, oldu sana mükemmel bir yönetim kurulu.
Yönetim Kurulu karar organıdır. Kararlarını alır müdürler uygulardı. 10 yıl bir Kamu Kuruluşu Genel müdürlüğünü siyasilerin taşra örgütlerine rağmen yürüttüm .
Hiç bir gün Yönetim Kurulu işlerin içine girmedi. Kendi istihbaratlarını da personel arasında yapmış olabilirler. Bu kurumu ülkenin en büyük ihracatçısı, en yüksek döviz getiren, en yüksek istihdam sağlayan kuruluşu yaptım mı, yaptım.
Bu günlerde işler nasıl yönetiliyor?
Yönetim Kurulu işin içinde fiilen bulunmakta.
Yani çift başlılık var. İşler kargaşaya döner. Neden mi? Çünkü Müdürler atanırken yandaş olup olmadıklarına bakılıyor. Hele bir kamu kuruluşunda müdür, personel arasından ve teknik kesimden atanır diye kural da getirmişler.
Müdür kelime anlamındaki gibi yöneten demektir. Yönetmek bir liyakat, ehliyet işidir. Beceri işidir. Yönetim Kurulu üyeleri ile fiskos ederek yapılan uygulamalar sadece işin aksamasına yarar.
Peki, karar organı olan Yönetim Kurulunda ehliyetsiz insanlar ne yapar? Para alır açıkça yandaş olarak beslenir. Maaş cezbedici. Hem kardeş veya akraba sizin işinizi yönetir. Kuruluşun imkanlarından yararlanır, işiniz tıkır tıkır yürür, siz de üstüne üslük bir de maaş alırsınız. İnsanlar parti yönetimlerinin peşinde yönetim kurullarına atanmak için koşar. İstediği yere atanır.
Kurumlar birer birer iflas eder: Parti yönetimleri umursamaz.
ETİ nerde, Sanayi Holdinge ne oldu?
Para vererek ülkeden ihracat sağlamak beceriksizliğin ta kendisi.
Benim zamanında tek kuruş devletten gelmedi.
Ayrılır ayrılmaz 2 yılda ihracat yüz bin tonlardan 4 bin tonlara düştü mü, düştü. Ayrılır ayrılmaz Devlet ton başına 100 Dolar İhracat Pirimi vermeye başladı mı, başladı.
İhracat üçüncü ülkelerden Türkiye’ye kaydı mı, kaydı.
Demem o ki; Devlet para manivelasını kullanarak iş yapmaya çalışıyor.
Çıkar yol değil.