İngiliz Sömürge Yönetimi’nin oluşturduğu “Special Branch”ta ajan olarak çalışan Kıbrıslı Türk polis, Polis komutanı Birdge’nin TMT’yi izlemede en güvendiği ajanlardan biriydi. Bu ajanın verdiği bilgiler doğrultusunda 22-23 Temmuz 1958 tarihlerinde 59 TMT’ci tutuklanmış ve TMT örgütlenmesine büyük bir darbe vurulmuştu
Söz konusu ajan TMT için büyük bir tehdit oluştururken, TMT lideri Rıza Vuruşkan, 2 Ağustos 1958 günü bu ajanın “ziyaret edilmesi” emrini “Özel Ekip” sorumlusu Mehmet Ali Tremeşeli’ye verir. Tremeşeli de bu ziyareti başarıyla yerine getirir. Ziyaretten sonra ajanın banka hesabında , o günlere göre büyük bir servet sayılan 8.000 lira bulunur
TMT’de “Özel Ekip” sorumlusu olarak görev yapan ve ulusal mücadelede çok büyük hizmetleri bulunan merhum Mehmet Ali Tremeşeli, “Ayios Sipirodon’un Çanları” adlı kitabında, İngiliz ajanını nasıl ziyaret ettiğini şöyle anlatır;
TMT’de ilk görevimi 2 Ağustos 1958 günü, yeni resmi kuruluşunun ikinci günü aldım. Böylelikle TMT’de ilk emri ben almış oldum. Bu emir, TMT’yi deşifre etmek için İngilizler tarafından görevlendirilen bir ajanı ziyarete etmekti İngiliz, bu adamın TMT tarafından tespit edilmiş olduğunu öğrenmişler ve onu sıkı koruma altına almışlardı. Vaktinin büyük bir kısmını Lefkoşa’daki Polis Merkezi’nde geçiren bu ajan, mesleğinin ehli olup İngilizler tarafından Londra’daki merkezde eğitilmişti. Oldukça gözü pekti. Çok da iyi tabanca kullanırdı. Wepley Scot marka 38’lik tabancasını yanından hiç eksik etmezdi. İngilizler tarafından da muhtemel bir TMT girişimine karşı da uyarılmıştı.
İşte ben, TMT’nin kuruluşunun ikinci günü böyle zorlu bir görev üstlenmiştim. Ancak bu görevin tüm tehlikeli ve olumsuzluklarına rağmen benim için tek olumlu yanı bu görev için istediğim elemanları seçme şansının bana verilmiş olmasıydı.
Benim için başka olumsuz bir nokta da bu şahsı tanımıyor olmamdı. Bu husus eleman seçiminde beni sınırlıyordu. Bana bu ajan hakkında verilen bilgi; Merkezi Polis Karakolundan dışarıya hemen hemen hiç çıkmadığı, çıktığı zaman ise karakolun tam karşısındaki kahveye kadar uğradığı söylenmişti. Girip çıktığı vakitler ise belirsizdi. Karakol ile aralarında 15 metrelik bir yol vardı. Kahvehane müşterilerinin yüzde 98’ini merkezi karakolda görevli silahlı polis subayları oluşturmaktaydı. Benim için iki seçenek vardı. Ziyareti ya karşı kahvede ya da Polis Genel Merkezi’nde yerine getirecektim. Bu seçenek benim için kırk katır mı , kırk satır mı tercihinden pek farklı değildi.
Bu görev için yanıma sadece A’yı almaya karar verdim. A, gözü pek bir fedaiydi. Her silahı büyük bir ustalıkla kullanıyordu. Aynı zamanda da söz konusu ajanı çok iyi tanıyordu. Ajanın da onu tanıdığını bilmekteydik. A, ile daha önceleri pek çok eyleme birlikte katılmıştım. Bu görevinin tehlikesinin bilincinde olduğum için diğer arkadaşlarımı da riske atmak istemedim. Emrimde çok değerli arkadaşlar olduğu halde görevi bizzat üstlenmeyi uygun gördüm. A’nın görevi de sadece ajanı bana tanıtmak, kim olduğunu göstermekti.
Vakit geçiyor, ajan bir türlü ortalarda görünmüyordu. Sinirlerim her geçen an ile birlikte daha da geriliyordu. Kahve çok sayıda İngiliz, Rum ve Türk polis subayları ile dolup dolup taşıyordu. Şakalaşıp, eğlenerek kahve içiyorlardı. Ben onların bu coşkulu, şımarık hallerine için için gülüyordum. Biraz sonra onların bu güvenle oturdukları kahvede neler olacağını görünce hayal kırıklığına uğrayacaklarını, panikle nasıl sağa sola koşuşacaklarını düşündükçe bayağı keyifleniyordum.
O dönemlerde toplumlarına karşı kullandıkları kişilere, İngilizler 6.000 Kıbrıs lirası vererek sahte kimlikle onları Londra’ya yolluyorlardı. Para ve evraklarını bekleyenlerin de son sığınağı Merkezi Polis Karakolu ve 15 metre uzaklıktaki bu kahveydi.
Kahveye girdiğim andan itibaren tüm heyecanım yerini büyük bir soğukkanlılığa bıraktı. Kendimi hafiflemiş hissediyordum. Tek düşüncem TMT’nin bana vermiş olduğu ziyaret görevini tam olarak yerine getirmekti. Önce görev, sonra ben. Çok uzun saatler bekledik. Güneşin batmasına birkaç saat kalmıştı. Neredeyse ümidimi kesmek üzereydim. Ama geceye kadar da beklemeye kararlıydım. Derken, beklenen ajan kapıdan hızlı bir şekilde girdi. A ile oturduğumuz yerden kapıyı çok iyi görmekteydik.
Onu görünce vücudumu sıcak bir heyecan kapladı. A ile birbirimizin yüzüne bakarken hızla kahve ocağına doğru yürüyerek kahveciye kısaca bir şeyler söyleyerek geriye döndü ve kahveden çıkmaya yöneldi. Sağ elini cebine sokmuş, belli ki tabancasını tutuyordu. Zaten, tabancanın siyah kabzasını çok net olarak görüyordum. İlk heyecanımı atlatarak, hemen arkasından fırladım. Ona, polis karakoluna girmeden yetişmek istiyordum.
Adam, benim beklediğim gibi polis karakoluna girmeyip 25 metre ötede polis karakolunun yanında, dört yol ortasında nöbet tutan iki İngiliz askerine doğru hızlı adımlarla yürüyordu. Onu, 15-20 metre mesafeden takip ediyordum. Arada bir dönüp telaşlı bir şekilde arakasına bakıyordu. Ne zaman arkaya dönüp baksa, ben de kafamı başka tarafa çevirip onunla ilgilenmezmiş gibi yapıyordum. Bir an için benden şüphelendiğini düşünerek ürktüm. Acaba beni nöbet bekleyen İngiliz askerlerine mi yakalatacaktı? Az sonra İngiliz askerlerinin yanından geçince bu şühemde haksız olduğumu anlayarak rahatladım. Adımlarımı sıklaştırarak aramızdaki mesafeyi 10 metreye kadar indirdim. İngilizlere baktığımda onların iki bisikletli genç İngiliz kızıyla meşgul olduklarını gördüm. Bu benim aradığım fırsattı.
İlk şaşkınlıklarını atlatan İngiliz askerleri beni bir süre kovalamaya çalıştılarsa da çok iyi bildiğim Lefkoşa sokaklarında izimi kaybettirebilmiştim. TMT’den aldığım ilk görevi layıkıyla yerine getirmiş oldum. TMT lideri Ali Rıza Vuruşkan beni tebrik ederek Colt marka bir tabanca ile ödüllendirdi.”