Behçet Kemal ÇAĞLAR 23 Temmuz 1908’de Erzincan’da doğdu. İlk ve orta öğrenimini Kayseri’de tamamladı. Zonguldak Yüksek Maden Mühendis Mektebi’ni bitirdi, Maden Tetkik Arama Enstitüsü’nde mühendisi olarak görev yaptı. Uygulama için devlet tarafından Fransa’ya gönderildi. Dönüşünde İktisat Bakanlığı’nda görevlendirildi. İkinci kez yurt dışına, İngiltere’ye gönderildi. Erzincan’dan milletvekili seçildi. TRT’de çalıştı. Halkevleri Müfettişliği, İstanbul Radyosu’na edebi müşavir ve Robert Koleji’nde edebiyat öğretmenliği yaptı. Şadırvan adlı bir dergi çıkardı. 1961’de Kurucu Meclis üyesi oldu. TRT Yönetim Kurulu Başkanlığı, Akbank’ta müşavirlik yaptı. İstanbul Radyosu’nda aralıklı olarak “Edebiyat Dünyamız” ve “Bitmez Tükenmez Anadolu” programlarını hazırladı. Son resmi görevi, TRT program uzmanlığı oldu. 24 Ekim 1969’da İstanbul’da öldü.
Behçet Kemal Çağlar tam bir Kıbrıs sevdalısı idi. Yaşamının son yıllarında hep Kıbrıs vardı… Kıbrıs Türk Kültür Derneği’nin İstanbul Şubesi tarafından çıkarılan Kıbrıs Bülteni Dergisinin 10 Aralık 1965 tarihli ilk sayısından itibaren neredeyse her sayıda yazı ve şiirleri yayınlandı.
Behçet Kemal Çağlar’ın Kıbrıs Ulusal davamıza verdiği çok değerli katkıların anısına vefa borcumuzu ödemek için bugün sizlerle bir makalesi ve bir şiirini paylaşıyorum;
KIBRIS TURKLERINE NAMUS BORCUMUZ
Coşturma… Güvendirme… Avutma… Oyalama… Her şeyin bir derecesi var… Bir insanca, bir namusluca, bir Türkçe derecesi… Ondan ötesi, yalancılık, düzenbazlık, şerefsizlik olur… Kıbrıs Türklerine karşı davranışta artık işin son adımına gelmiş bulunuyoruz. Ya şerefsizliğin, düzenbazlığın uçurumuna duşmuş bulunacağız ya da kesin bir adım atarak şerefimizi kurtarmış, milli izzetinefsimizin yarasını sarmağa başlarmış ve insanlığımızla Türklüğümüzün hakkını vermiş olacağız! «şuna bak, bu karışık zamanda düpedüz harp istiyor!.. Yollu demagoji yapıp işin içinden sıyrılmak isteyen zavallılar olabilir. Biz maceracı kavga değil, şerefli ve haysiyetli bir karar, bir kesinlik istiyoruz.» Vaktiyle yeşil adada, alnının teriyle rahat ve memnun yaşayıp duran Kıbrıslı Türkün, gadir işinde zavallı bir göçebe hayatı sürmesine daha ne zamana kadar göz yumacağız?.. Hatta. göz yummakla kalmayıp, biraz daha dayan, ne yapıp yapıp seni bu halden kurtaracağım; güven, diren ve sabret!… diye ne vakte kadar avutup duracağız ? «Ya taksim ya ölüm» ü ilkin bir milli anda, sonra bir boş yaygaraya, sonra da gülünç bir palavraya çevirmenin zilletini artik üstümüzden silkip atmalıyız! Zilletle yaşamak, yerde sürüklenmeğe değmez! Onlara «Biz, düşünmeden, tartmadan, başımızdan büyük işlere kalkmışız; şimdi söz verdiklerimiz elimizden gelmiyor. Siz başınızın çaresine bakın!..» demek bile bugünkü berbat oyalamadan daha erkekçe bir şey olacaktır! Eğer hükümetimiz, oyalaya oyalaya, kamuoyunu uyuşturmak ve meseleyi unutturmak oyununa ister istemez uymuşsa, feci şekilde aldanıyor. Bu, kaç kere söylediğimiz gibi, bir millî haysiyet meselesi olmuştur. Türk milleti, bizim bildiğimiz milletse, darlığa, güçlüğe, açlığa katlanır; haysiyetsizliğe katlanmaz! Millî izzetinefsi korumayan hükümetler ergeç düşmeğe mahkûmdur. Yalnız Türk hükümetini değil, yalnız Türk kamuoyunu değil; bütün dünya ve insanlık umumî efkârını da Kıbrıs Türklerine karşı insanca, medenice, namusluca davranmağa davet ediyoruz! Hâlbuki bu davranışta, Kıbrıs Rumları başta, Yunanistan peşi sıra ve bütün dünyanın davranışında, «Medenice»nin «me» si bile yok. Geriye, «me» çıkınca «denice» kalır ki alçakça demektir!.. Akdeniz kıyılarımızın 44 mil ötesinde, bir facia cereyan edip duruyor! Evet, artık adam kesmiyorlar, ev yakmıyorlar amma; adam süründürüyorlar, adamı her dakika ederek en müthiş, en sürekli bir işkenceye tâbi tutuyorlar! Ve bu, bir tek adam değil! Bir kütle! Yüz otuz bin kişilik bir kütle! Bizim kanımızdan! Gözü bizde! Umudu bizde! Ve biz hiç oralı değiliz! Yazık değil mi onlara? Ayıp değil mi bize?. ( 31 Temmuz 1967- Kıbrıs Bülteni)
***
KIBRISIM
Severim ben ancak seni seveni
Seni derde boğan yas benim yasım
Yılda iki gün var ağlatır beni
21 Aralık, bir de 10 Kasım
Kanayan yarasın bağrında Türkün
Bence Türk olmanın ölçüsü bugün
Sana düşman olan bana da hasım
Çiğnenirmiş gibi ezik bir yanım
Bir yandan imrenip kaynıyor kanım
Sanki her mücahit akraba hısım
Ne masal ne hayal gerektir bana
Olemp bir uydurma tümsektir bana
Beşparmak dağında bütün tılsım
Destan yazıyorum şehitlerine
İmrenir dururum yiğitlerine
Her gece rüyama giren Kıbrısım