Güney Kıbrıs’ta ilköğretim okulları önceki gün ders başı yaptı. Buna paralel olarak da Dipkarpaz’da Rum İlkokulu da 13 öğrenciyle eğitime başladı.
Dipkarpaz’daki Rum İlkokulu için söylenecek bir şey yok. Tabii ki Rum çocukları kendi dillerinde ve Rum öğretmenlerin refakatinde eğitim görecekler.
Bu onların en doğal hakkı.
KKTC yasalarına uydukları sürece de buna kimse bir şey diyemez.
Ama, bir olay var ki , her yeni eğitim yılı geldiğinde onu hatırlamamak elde değil.
Bu nedenle bu olayı anlatmakta ve hatırlatmakta büyük yarar var.
Bu olay ne idi?
Hemen anlatayım;
Cumhurbaşkanlığı, Meclis Başkanlığı ve Başbakanlık dahil olmak üzere devletin bütün kurumlarının CTP’nin elinde olduğu bir dönem vardı.
İşte o günlerde, Dikarpaz ile Larnaka’da karşılıklı olarak okulların açılması gündeme gelmişti. Buna göre Dipkarpaz’da Rum okulu, Larnaka’da da Türk okulu açılacaktı.
Bunu olumlu bulmamıza rağmen, şu uyarılarda bulunmuştuk;
“Aman dikkatli olunuz , bu anlaşmayı sağlama bağlayınız”
Ama dinleyen kim, CTP bildiğini yaptı. Dipkarpaz’da Rum ilkokulunun açılmasına izin verdi. Ama sıra Larnaka’da Türk ilkokulu açılmasına geldiğinde, Rum Eğitim Bakanlığı “buna gerek yok” diyerek bu okulun açılmasını engelledi.
İşte yaşanan ve unutulmaması gereken olay bu.
Ve bugün hala daha Güney Kıbrıs’ta Türk çocukları Rum ilkokullarında okuyor. Tamamına yakını da Türkçe okuma, yazma bilmiyor. Çocuklarımız Rum olarak yetiştiriliyor.
Buna da asimilasyon denir.
Devam edelim;
O günlerde Kıbrıs Türk Öğretmenler Sendikası, buna tepki göstererek, Rum Yönetimi hakkında dava açacağını söylemişti. Ama her şeye burunlarını o kadar çok sokuyorlar ki, bu olayı çoktan unuttular. Veya bilinçli olarak unutturdular.
Çünkü, sendika ağalarına göre “Kıbrıslılık” önemli.
Ve yine bunlara göre; Güney Kıbrıs’ta Türk çocukları da “Kıbrıslı” olarak yetiştiriliyor.
Ve önceki gün, Güney’de yaşayan Türk çocukları Rum ilkokullarında ders başı yaptı. Kitapları Rumca, öğretmenleri de Rum.
Biz ise buna seyirci kalıyoruz, hepimize yazıklar olsun…