Akıncı av yasasını tâdil eden ve Meclis’te kabul edilen bir tasarıyı yeniden görüşülmek üzere iade etmiş. Tabii ki iyi etmiştir, doğru yapmıştır. Ama şunu da belirteyim ki ülkemize musallat olmuş bir avlanma hastalığı var. Toplumsal bedenimizi kemiren bu hastalık tedavi ve imha edilmediği takdirde doğayı koruma adına atılan nutuklar bir palavra olmaktan öteye geçemeyecektir.
***
Avcılar Birliği Federasyonu Akıncı’nın kararını “üzüntü verici” bulmuş.
Vah vah, ben de üzüldüm doğrusu. Av hastalarına değil, kökü kurutulan, nesli tüketilen o güzelim, o zavallı, o mâsum hayvancıklara üzüldüm, çünkü Meclis’ten geçen tasarı aynen kabul edilerek yeniden onaylansa da, Akıncı’nın önerileri doğrultusunda değişiklik yapılsa da avlanma örtüsü altındaki katliam devam edecektir.
***
Avlanmanın sadece av hayvanlarına zarar verdiğini, onların neslini tüketmekle kaldığını sanırsanız yanılırsınız. Tüfekten saçılan her saçma yalnız o hayvancıkları öldürmekle kalmıyor, doğada ne varsa hepsine de büyük zarar veriyor. Ağaç da zarar görüyor, av alanında bulunan bütün bitkiler de zarar görüyor, nefes aldığımız hava da zarar görüyor, hatta bundan Allah’ın toprağı da zarar görüyor.
***
Adam ağaçta üveyik gördü mü tüfeği patlatıyor, bu da aslında o zavallı kuştan ziyade o ağaca ateş edilmiş demektir, o ağacın bundan zarar görmemesi mümkün değil.
Fişekten püsküren saçma toprağa düşüyor, bundan hava da zehirlenmekte, o toprak da zehirlenmektedir. Her yıl kaç tane fişek tüketiliyor, yüz binlerce mi milyonlarca mı, bilemem, ama sorarım, avcı tüfeği patlattıktan sonra napar boş fişeği, çantasına, cebine koyup, evine götürüp çöpe mi atıyor? Ne münasebet, tüfeğine yeni bir fişek geçirir, boş fişeği de doğaya bırakır. Bir ara Çatalköy-Ozanköy arası dağ eteğinde biraz dolandım, tarlalar fişek doluydu. Güneş aldıkça, yağmur aldıkça o boş fişekler çayırı-çimeni, ağacı-ekini, oralarda beslenen börtü-böceği de etkiler olumsuz olarak, tavşanı, kekliği, üveyiği, ciklâyı ve diğer canlıları da.
***
Av bir kovalamaca-kaçma olayıdır. Avcı kovalar, av kaçar. Normal avlanma budur. Bizdeki avlanma ise bu değildir. Kovalama-kaçma yoktur, avcı kovalar fakat kovalanan canlının kaçma olasılığı yoktur, kaçacak yeri yoktur. Avdan fazla avcı vardır, avcı kafileleri doğaya çıktığında bir Estergon kalesi gibi muhasara ederler araziyi. Kaçabilirsen kaç. Buna da normal av değil, sürek avı denir. Bu açıdan bakıldığında neymiş Meclis’ten geçen tasarı ve neymiş Akıncı’nın tasarıya eklenmesini istediği değişiklikler?
Avlanmaya yeni kurallar, yeni kısıtlamalar getiriliyormuş. Meselâ aynı günde birden fazla tavşan avlamak olmayacakmış, her av hayvanı kendi av mevsiminde avlanacakmış.
Allah Allah, kimi kandırıyorsunuz?
Üveyik avı zamanı doğaya çıkan bizim avcılar çalının altından fırlayan tavşana “hade güle güle” mi diyorlar, “bugün seni vuramam, yasak var” mı diyorlar, bir çift keklik havalansa “hayırlı uçuşlar” mı diyorlar, harup dalındaki üveyik kuşuna davetiye çıkarıp yem mi veriyorlar, yoksa tüfeğe sürülü o fişekteki bütün saçmayı o biçare kuşun göğsüne mi boşaltıyorlar?
Kimse hikâye okumasın bana, bu bizim cezirede kaç tane avcı var kurallara uyan?
***
Avlanma artık bir zevk, bir spor olmaktan çıkmış, doğayı mahveden bir horsa dönüşmüştür, avlanma maskesi altında doğaya karşı feci cinayet işlenmektedir.
Bu KKTC toprağı av yapılamayacak kadar küçük bir ülkedir.
Tek çare avın tamamen yasaklanmasıdır.
Bunu yapacak yiğit bir siyasal iktidar ise ne gelmiştir bu ülkeye, ne de gelecektir.
Dolayısıyla Akıncı doğru yapmıştır ama av kurallarının kâğıt üstünde kaldığı, avcıların denetlenmediği, kuralları ihlâl edenlerin doğru-dürüst cezalandırılmadığı bir yerde bu doğrunun da fazla bir yararı olduğu görüşünde değilim.