TKP’nin (yani gerçek TKP’nin) eski Genel Başkanı Alpay Durduran Türkiye karşısında ucuz kahramanlığa kalkışan Akıncı’ya şunu anımsatmıştır:
– Sen beni ve arkadaşlarımı Türkiye ile ilişkileri zora sokuyoruz gerekçesiyle partiden ihraç etmiş adamsın.
Durduran’ın verdiği mesaj açıktır:
– Sana göre bizim faaliyetlerimiz Türkiye ile ilişkileri zora sokmuştu ve bu yüzden bizi partiden attın, şimdi sen zora sokmak bir yana, bu ilişkileri berhava etmektesin, dün neden öyleydin, bugün neden böyle, bu tornistanın nedeni ne?
Durduran’ın açıklamasından benim çıkardığım anlam budur.
***
Tabii ki Durduran’ın kendisi de o zamanlarda bir Türkiye sevdalısı değildi, şimdi de değildir. TKP’de birlikte olduğumuz günlerde Türkiye’ye karşı tasvip edilmesi mümkün olmayan beyan ve eylemleri vardı. Ama, o zamanki görüşlerine de bugünkü görüşlerine de katılmasam da insafla kabul etmek gerekir ki Durduran Türkiye ile ilişkilerimizden şahsi ve ucuz kahramanlık destanları çıkarmaya yeltenmiş değildir. Seçime çeyrek kala, hiç gündemde olmayan konularda yapay gündem yaratarak, ortada fol yok yumurta yokken sihirbazın kutusundan ilhak tavşanları çıkarıp sürek avına çıkmanın ucuz manevracılığına da kalkışmamıştır. Durduran elbette Kuzey Kıbrıs’ın Türkiye’ye ilhakına taraftar biri değildi. Ne ki böyle bir ilhak “korkunç olur” palavrasına soyunarak siyasetin sinema perdelerinde Alfred Hitchcock modeli korku filmleri çevirme yoluna da gitmemiştir. Böyle bir korku filminde kendisine Tayfur Sökmen rolü verilmek istendiği vehmine kapılarak bundan seçim malzemesi üretme kıvraklığına da tevessül etmemiştir.
Durduran, sevseniz de sevmeseniz de, görüşlerine yandaş veya karşı olsanız da, çok okuyan bir kitap kurduydu, araştıran adamdı, sık sık yanlış doğrultuda kullansa da engin bir siyaset kültürüne sahipti. Bir parti toplantısında veya siyaset arkadaşlarıyla yaptığı sohbetlerde Türkiye’yi eleştirmek istediğinde bile saman altından su yürütmekte, diplomatik bir dil kullanma gayretini sergilemekte, Akıncı misali sözlük karıştırıp “KORKUNÇ” dev masalları üretmekten kaçınmaktaydı. Azılı bir Türkiye karşıtı olan Durduran bile Türkiye hakkında Akıncı’dan daha yıkıcı, daha saygısız ifadeler kullanmış değildir.
***
Şimdi de gelelim 1989 yılında Alpay Durduran ve arkadaşlarının Akıncı tarafından partiden ihraç edilmelerine. Bu ihraç hikâyesinin tohumları aslında 6 Kasım 1983 kurultayında atılmıştır. Ben, özellikle Durduran’la olan görüş ayrılıklarım yüzünden (ki bunlar arasında KKTC’nin ilânı başta gelmektedir) partiden 1983 Mayıs’ında zaten istifa etmiştim, ne var ki parti içinde olan-biteni yakından izlemekte ve bilmekteydim. KKTC’nin ilânından 9 gün önce gerçekleşen ve İsmail Bozkurt’un Genel Başkan seçildiği kurultayda (6 Kasım 1983) TKP’nin kaderine damga vuran çok çarpıcı gelişmeler yaşanmıştı. Akıncı o kurultayda Durduran’a karşı Türkiye’yi kahramanca (!) savunan bir anavatan şampiyonuydu. Anavatana alerjisi malûm Durduran ise o sıralarda Türkiye karşıtlığını diline pelesenk etmişti. Durduran Türkiye’ye dil uzatmakta, Türkiye’nin muhafızlığını ise Akıncı yapmaktaydı. Durduran, işte o tartışma sırasındadır ki Akıncı için şöyle bir teşhis koymuştu:
– Ankara karşısında dizleri titreyenler.
Durduran’a göre Akıncı Ankara’nın karşısında dizleri titreyen bir korkaktı.
***
Şimdi siz belki diyeceksiniz ki “madem ki partide değildin, istifa etmiştin, sen nereden biliyorsun bütün bunları”. Biliyorum, çünkü ben bunun kitabını yazdım, ben bunun kitabını şimdi değil, 1980’lerde yazdım, o kitabın adı da DİZLERİ TİTREYENLER idi.
***
Son söz olarak buradan Durduran’a bir adet selâm sallamak isterim.
Sen Ankara karşısında dizleri titreyen bir korkak olarak nitelemiştin bizim Fatih Sultan Mustafa’yı, yanılmışsın arkadaş, özür dile.
Baksana, kendi gölgesiyle kavga ederekten adam şimdi Malazgirt destanları yazmakta.