Akıncı cenahının yalnız “yiğit” değil, aynı zamanda “özyiğit” kadrolu Cemal Paşa’sı Hint denizinden gene inciler çıkarmaya başladı, Başbakan Tatar’ın hangi ülkede yaşadığını sorup hayâl içinde yüzdüğünü demeğe getiriyor. Neymiş, Tatar demiş ki “KKTC en güzel günlerini yaşıyor”. Olmamız gereken noktada olduğumuzu anlatmak istemişse tabii ki yanlıştır, yığınla sorunumuz vardır, olmamız gereken yerde de değiliz, ne var ki bunun günahı Tatar veya Kıbrıs Türk halkının değil, emperyalizmin boyundadır. Bu gerçeği göz ardı eden Cemal Paşa’mız kendi hayâlhanesinden başkalarını hayâl görmekle suçlamaya yelteniyor. Eğer Tatar olmamız gereken yerde olduğumuzu değil, geçmişe kıyasla ve içinde bulunduğumuz namüsait şartlara rağmen KKTC’nin en güzel günlerini yaşadığını murat etmişse bu da elbette ki sapına kadar doğrudur.
***
Cemal Paşa unutsa da biz unutmadık. Bu günlere bu toprağın yüzde üçüne kapatıldığımız zindanları kıra kıra, getto’ları yıka yıka geldiğimizi Cemal Paşa hatırlamak istemese de bizim aklımızda hâlâ mıh gibi çakılıdır. Cemal Paşa’nın şimdi fiske bile vurmaktan kaçındığı Rum kardeşlerimizin (!) bizi iki torba çimentodan mahrum bıraktığı, evlerimizin oluk misali akıttığı zamanları unutmadık. Akritas Plânı’yla güvenlik içinde bir yerden bir yere gitme olanağına sahip olmadığımız, buna cüret edenlerin cesetlerinin kör kuyularda bulunduğu, nefesimizin 11 yıl boyunca açlıktan kokmasını Kızılay’ın önlediğini, toplu mezarların bize kader olarak yazıldığı günleri de unutmadık. Bu geçmiş koşullar ve Cemal Paşa’nın müttefiki emperyalizmin şu anda bize ahlâksızca uygulamakta olduğu ambargolar dikkate alındığında bugün de KKTC’nin en güzel günlerini yaşamakta olduğunu Cemal Paşa’dan başka kim inkâr edebilir ki?
***
Sorunlarımız elbette vardır, dünyada sorunsuz hiçbir ülke yoktur. Cemal Paşa’nın yol arkadaşı Amerika’da 35 milyon insan açlık sınırında yaşamaktadır, 35 milyon insan da ülkenin resmi dili İngilizce’yi bilmiyor. Evsiz olup kaldırımların vitrin köşelerine battaniye sererek sokakta yatan yüz binlerce, belki milyonlarca insan vardır. Başta New York olmak üzere Amerika’nın büyük ve orta çaplı şehirlerine gidiniz, şehir merkezleri, ana caddeler gelen-geçene avuç açmış dilencilerle doludur. Londra’ya gidiniz, şehir merkezini teşkil eden Oxford Caddesi’ne, şehrin göbeğini temsil eden Marble Arch meydanına gidiniz, dilenciden geçilmez.
Ama o ülkelerde hiç kimse bunu kendi devletini aşağılama konusu yapmaz, çok şükür ki bizde benzeri manzaralar yoktur, buna rağmen Cemal Paşa’nın niyeti üzüm yemek değil bağcıyı dövmek, KKTC ülkesindeki her şeyi kötü göstermektir.
Tabii ki adama sorarlar, demek Başbakan Tatar hayâl içinde, tamam da be efendi, bunun suçu daha dün Başbakan olmuş Tatar’da mı, senin mensubu olduğun particikler defalarca iktidar koltuğunda da bulunmuştur, neden durdurmadınız bu kötü gidişatı, “yes be annem” günlerinde verdiğiniz sözler uyarınca neden AB cennetine dönüştürmediniz ülkeyi?
Piriniz, manevi, ruhani ve fiili Reis’iniz Akıncı Paşa hazretleri 5 yıldan beri devletin tepesinde oturmakta. Barış sözü vermişti 5 yıl önce, AB cennetine de sokacaktı bizi ve binbir gece masallarını yaşayacaktık Brüksel kaynaklı hurilerle.
***
Ülkenin bunca sorunu var, Cemal Paşa’nın aklı Tatar’da, oysa asıl sorgulaması gereken ustası Akıncı. Neden yaradana sığınaraktan “ey Akıncı” diyerekten haykırmıyor şöyle:
– Bize çözüm sözü vermiştin, barış sözü vermiştin, uzlaşı sözü vermiştin, bu iş Denktaş’la olmaz demiştin, ancak biz çözeriz demiştin, ordunun ve Merkez Bankası’nın başında bir KKTC’li olmalı demiştin, bunların hiçbirini yapmadın, bizi aldattın, neden acaba?
***
Tabii bir de solcu geçinmektedir Cemal Paşa’mız. Solculuk belediye pazarında domates misali satılıyorsa solcudur elbette. Solculuğun olmazsa olmaz şartı ise emperyalizme karşı çıkmaktır. Siz Cemal Paşa’nın İngiliz emperyalizmine, meselâ buradaki İngiliz askeri üslerine hiç karşı çıktığını bir kez dahi duydunuz mu?
Ne mümkün, sadece iki derdi, iki kavgalısı var Cemal Paşa’nın, biri anavatan, biri de yavruvatan. Zaten bundan dolayıdır ki anavatan-yavruvatan sözlerini duymaktan bile fena halde rahatsız olmakta, irkilmektedir, tıpkı siyasal patronu gibi.